چرا سیاه چاله‌ها آنقدرها هم که فکر می‌کنیم ترسناک نیستند؟

بسیاری از محققان سیاه چاله‌ها را یکی از ترسناک‌ترین پدیده‌های عالم هستی می‌دانند که به غیر از نابودی فایده دیگری ندارند. اما یکی از کیهان‌شناسان آمریکایی نظر دیگری داشته و با کتاب جدید خود در پی تغییر این طرز تفکر در مورد سیاه چاله‌ها است.

«جانا لوین» (Janna Levin)، استاد فیزیک و اخترشناسی از کالج بارنارد در مورد سیاه چاله‌ها می‌گوید: «مردم فکر می‌کنند سیاه چاله‌ها اجرامی متراکم و نابودگر هستند. من فکر می‌کنم این طرز تفکر باعث شده تا برخی از ویژگی‌های خارق العاده‌ی این پدیده عجیب نادیده گرفته شود.»

فیلم‌های علمی-تخیلی و مستند سیاهچاله‌ها را همانند گردبادهایی بی‌نهایت ویرانگر و خشن نشان داده‌اند که منتظر بلعیدن ستاره‌ها و سیارات هستند، اما لوین معتقد است واقعیت بسیار متفاوت از فیلم‌ها و رمان‌های علمی تخیلی است. او می‌گوید: «اگر در تاریکی مطلق فضا بودید، ممکن بود اصلاً وجود یک سیاه چاله را در نزدیکی خود حس نکنید. حتی سقوط کردن در سیاه چاله هم آنقدرها غم انگیز نیست. احتمالاً بدون اینکه چیزی را حس کنید به درون آن کشیده می‌شدید، چون واقعاً چیزی در آنجا وجود ندارد.»

لوین معتقد است سیاه چاله‌ها را می‌توان با استفاده از گرانش و مغناطیس به شیوه‌ای ایمن دستکاری و حتی از انرژی آن‌ها بهره‌برداری کرد. او حتی تولید باتری از سیاه چاله‌ها برای تأمین برق شهرهای بزرگ را مطرح کرده که البته با فناوری‌های فعلی نباید منتظر انجام چنین کاری در آینده نزدیک بود.

لوین به یکی دیگر از مزایای سیاه چاله‌ها یعنی سفر به آینده اشاره می‌کند. به گفته او  فرد پس از سقوط در سیاه چاله تا حداکثر یک سال زنده خواهد بود و می‌تواند از دنیای بیرون پیام دریافت کند. این پیام‌ها به خاطر کندتر شدن زمان در سیاه چاله در واقع از طرف آیندگان می‌رسند. وی در این رابطه می‌گوید: «اگر می‌دانستید فقط یک سال دیگر زنده هستید اما دوست داشتید تولد نوه‌های خود را ببینید، می‌توانستید این سفر هیجان انگیز به درون سیاه چاله را آغاز کنید تا با کند شدن زمان، بزرگ شدن فرزندان خود و نوه‌هایتان را ببینید.»

لوین در مورد تجربه نزدیک شدن به سیاه چاله می‌گوید: «با نزدیک به سیاه چاله حس کشیده شدن به درون آن و خارج شدن از مسیر اصلی را پیدا خواهید کرد. اگر در پس زمینه سیاه چاله هیچ نوری نباشد تا شما بتوانید سیاه چاله را تشخیص دهید، آنوقت وجودش را اصلا حس نمی‌کردید. با نزدیکی بیشتر به سیاه چاله می‌توانستید صدای آن را حتی در محیط خلا بشنوید، چون پرده‌های گوش به امواج گرانشی آن واکنش نشان داده و شروع به لرزیدن می‌کردند.»