تا سال 2050 گرمای شدید، بخش هایی از خاورمیانه و آفریقا را غیرقابل سکونت خواهد کرد

تحقیقات جدید نشان می دهند که در آینده دمای هوا در بخش هایی از آفریقا و خاور میانه آنقدر بالا می رود که سکونت انسان در آنها تقریبا غیرممکن خواهد شد. این افزایش دما در منطقه ای که هم اکنون بالغ بر 500 میلیون جمعیت دارد، می تواند خروج دسته جمعی ساکنان آن را به دنبال داشته باشد.

طبق این پژوهش که توسط محققان موسسه مکس پلنک انجام گرفته، وضعیت این نواحی در سال های آتی به شکلی اسف بار در می آید. طبق گفته Johannes Lelieveld و همکارانش، حتی اگر قرا باشد متوسط دمای زمین دو درجه سانتی گراد نسبت به دوران پیش از انقلاب صنعتی زیاد شود، انتظار می رود که دمای هوای تابستان در این مناطف از اواسط قرن جاری به دو برابر میزان قبلی اش برسد.

طبق برآوردهای صورت گرفته، در آینده تابستان های خاورمیانه و آفریقا همراه خواهد بود با موج های گرمایی ادامه دار، خشکسالی هایی با طول چندین دهه و همچنین هوای مملو از گرد و غبار به پا شده از بیابان  ها که تحمل چنین شرایطی برای انسان غیرممکن بوده و بسیاری را وادار به مهاجرت خواهد کرد.

آنطور که مدل های هواشناسی نشان میدهند، تا سال 2050 میلادی، دمای بخش هایی از خاور میانه و شمال آفریقا در تابستان به رقمی بالاتر از 30 درجه سانتی گراد در شب می رسد و در فصول گرم، دمای روز از 46 درجه سانتی گراد عبور خواهد کرد و. تا پایان قرن 21، دمای میانه های روز به رقم 50 درجه می رسد.

برای آنکه مقایسه ای ساده داشته باشید و به درک بهتری از این دما برسید لازم است اشاره نماییم که هم اکنون، متوسط بیشینه دمای تابستان در دره مرگ شرق کالیفرنیا که به خاطر گرمایش شهرت دارد برابر با 46 درجه است.

در آینده به تصویر کشیده شده در این گزارش، موج های گرمایی احتمالا ده مرتبه بیشتر از میزانی که هم اکنون رخ می دهند به وقوع خواهند پیوست و مدت زمان بیشتری هم در یک ناحیه باقی می مانند. تا قبل از سال 2005 میلادی، حدودا 16 روز از سال، دمای هوا به طرز آزاردهنده ای بالا بود حالا براساس مدل های هواشناسی جدید، این میزان به 80 روز در سال خواهد رسید و پیش بینی شده که تا پایان قرن 21 به 118 روز در سال برسد.

اگر با وجود تمامی اینها، وخامت اوضاع هنوز هم برای شما روشن نشده، باید بگوییم دانشمندان ابراز نگرانی کرده اند که بر حجم ذرات بیابانی موجود در هوای آسمان عربستان سعودی، عراق و سوریه نیز اضافه شود. آنها این مساله را به توفان های شنی نسبت داده اند که در نتیجه وقوع خشکسالی های ادامه دار به وقوع خواهند پیوست و بر میزان تناوبشان اضافه می گردد. بدتر از همه اینکه، تغییرات اقلیمی این مساله را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.

البته جای تعجب ندارد اگر بروز این حوادث تاثیری وحشتناک بر مردمانی داشته باشد که در این نواحی زندگی می کنند.

Lelieveld در اظهار نظری پیرامون این پدیده اینطور گفت: تغییرات اقلیمی به شدت شرایط زندگی ساکنان خاور میانه و شمال آفریقا را تحت تاثیر قرار خواهد داد. طبق گفته او، موج های گرمایی ادامه دار و توفان های شنی شدید می توانند برخی از نواحی این مناطق را غیرقابل سکونت کنند و در نتیجه فشار برای ترک منطقه و مهاجرت به یک جای جدید نیز روی مردم بیشتر خواهد شد.

دانشمندان در جریان این پژوهش محاسبات خود را روی دو سناریو قرار دادند که براساس یکی از آنها، تصاعدات گازهای گلخانه ای در سطح دنیا از سال 2040 میلادی شروع به کمتر شدن خواهد کرد (بدان معنا که تلاش های صورت گرفته برای این منظور موفق خواهند بود). سناریوی دوم نیز براساس این فرضیه تعریف شده است که فرایند افزایش گازهای گلخانه ای همچنان ادامه خواهد داشت. در سناریوی دوم، متوسط دمای سطحی زمین در حدود 4 درصد نسبت به دوران قبل از انقلاب صنعی افزایش پیدا می کند.

متاسفانه هر دو سناریوی تعریف شده از سوی دانشمندان به افزایش قابل ملاحظه دما در این مناطق بیابانی می انجامند و به خصوص هوای آنها را در ماه های تابستان بسیار گرم خواهند کرد.

نکته دیگری که باید به آن اشاره شود این است که سطوح بیابانی خشک از طریق تبخیر آب های سطحی زمین قابل خنک شدن نیستند و چون توازن انرژی سطحی از طریق تشعشعات گرمایی کنترل می شود، این مساله تاثیر گازهای گلخانه ای را دوچندان می کند.