پژوهشگران از نقش سیاه‌چاله‌ها در تکامل کهکشان‌های اطرافشان خبر می‌دهند

در قلب هر کهکشان پرجرمی یک سیاه‌چاله وجود دارد که میدان گرانشی قوی آن‌ها تنها روی بخشی از مرکز کهکشان‌ها اثر می‌گذارد. در حالی که این سیاه‌چاله‌ها صدها میلیون برابر از کهکشان خانه خود کوچک‌تر هستند، بدون آن‌ها نمی‌توانیم کیهان را توصیف کنیم. درک کیهان به فعالیت و تکامل کهکشان‌ها با سیاهچاله‌ها وابسته است و بدون آن‌ها ویژگی‌های کهکشان‌ها قابل توصیف نخواهد بود.

پیش‌بینی‌های نظری عنوان می‌کند وقتی که سیاه‌چاله‌ها بزرگتر می‌شوند و انرژی کافی جمع می‌کنند، می‌توانند گاز‌هایی را به درون کهکشان‌ها و فواصل بسیار زیاد بیرون برانند. در حال حاضر، مشاهده و توصیف این مکانیسم یکی از چالش‌های اساسی موجود در اخترفیزیک است.

انستیتوی اخترفیزیک جزایر قناری این مسئله را یک گام جلوتر برده است. محققان این انستیتو تلاش کردند تا تاثیرات این گازهای پرتاب شده به بیرون را روی کهکشان اصلی و همچنین کهکشان‌های اطراف آن مشاهده کنند. برای چنین کاری، آن‌ها از یک ابزار جستجوی دیجیتال استفاده کردند که می‌تواند خواص کهکشان‌ها در هزاران خوشه‌های ستاره‌ای بررسی کند.

آن‌ها در این مطالعه یک کهکشان خاص متوجه شدند که یکی از کهکشان‌های همسایه نسبت به موقعیتی که با کهکشان اصلی دارد، تعداد کمتر یا بیشتری ستاره تولید کند. دانشمندان با شبیه‌سازی توانستند چنین مسئله‌ای را توجیه کنند و نشان دهند که کهکشان‌ها به نسبت موقعیتشان با یکدیگر تاثیرات زیادی در تولید ستاره‌هایشان دارند.

این نتایج نشان می‌دهند که سیاه‌چاله‌های مرکزی کهکشان‌ها می‌توانند نقش موثری در تکامل کهکشان‌های اطراف داشته باشند. چنین نتیجه‌ای یکی از ابتدایی‌ترین ویژگی‌های کیهان ما را توضیح می‌دهد. باید در نظر داشته باشیم که به دلیل پیچیدگی‌های زیاد در محاسبه تاثیر یک سیاه‌چاله در یک خوشه کهکشانی، این نظریه باید مورد بررسی‌های بیشتری قرار بگیرد. با این حال، این محاسبات می‌تواند راهی را برای بررسی دقیق‌تر این رفتار سیاه‌چاله‌ها -یعنی پرتاب گاز به اطراف- به روی دانشمندان باز کند.