طبق شبیه سازی های کامپیوتری، Kepler 62-f به احتمال بسیار زیاد یک سیاره قابل سکونت است

از زمانی که نخستین سیاره متحرک دور یک ستاره شبیه به خورشید در خارج از منظومه شمسی کشف شد تا به امروز دست کم 20 سال می گذرد و طبق آخرین سرشماری انجام شده کل تعداد این سیارات برابر با 3268 عدد است.

متاسفانه اما، تنها تعداد محدودی از این اگزوپلنت ها در محدوده قابل سکونت به دور ستاره های خود می چرخند. از همین رو، تیمی از ستاره شناسان تصمیم گرفتند یکی از آنها را به صورت دقیق مورد بررسی قرار داده و دست آخر با استفاده از شبیه سازی های کامپیوتری دریافتند که آن اگزوپلنت می تواند ترکیبی از صخره، اقیانوس و احتمالا  حیات را روی خود داشته باشد.

Kepler-62f در سال 2013 میلادی توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شد که در سال 2009 میلادی به فضا پرتاب گردید و تاکنون بالغ بر 2325 اگزوپلنت را شناسایی کرده است. Kepler-62f حدودا 1200 سال نوری از ما فاصله دارد و تقریبا 40 درصد بزرگ تر از زمین ارزیابی شده است و آنطور که ستاره شناسان  گفته اند در داخل محدوده قابل سکونت به دور ستاره خود می چرخد؛ بدان معنا که امکان وجود آب به صورت مایع روی آن وجود دارد.

این پژوهش به رهبری فردی به نام Aomawa Shields از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شد و در جریان آن، ترکیب های مختلفی از فاصله مداری و احتمالات جوی اگزوپلنت یاد شده به صورت کامپیوتری شبیه سازی شد. آنها ضخامت های مختلفی از جو این اگزوپلنت را مورد تست و ارزیابی قرار دادند و از قطر هم اندازه با زمین گرفته تا تراکم های مختلف دی اکسید کربن را در هوای آن (تا 2500 برابر سطح موجود در زمین) مورد بررسی قرار دادند. در بسیاری از این سناریوها، تیم پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که اگزوپلنت یاد شده قابل سکونت است.

Shields در این باره می گوید: ما دریافتیم که در این اگزوپلنت ترکیبات جوی متعددی وجود دارد که امکان وجود آب به صورت مایع را روی آن تقویت می کند و از همین رو Kepler-62f «یک نامزد قوی» برای سیارات قابل سکونت است.

براساس اعلام پژوهشگر ارشد این تحقیق، برای آنکه این سیاره در جریان یک سال خود قابل سکونت باشد باید جو آن تماما از دی اکسید کربن تشکیل شده باشد و آن جو نیز می بایست سه تا 5 برابر ضخیم تر از اتمسفر سیاره خودمان باشد.

Shields می گوید: در فاصله ای که این سیاره به دور ستاره خود می چرخد، باید دی اکسید کربن با سطوحی که گفته شد، در جو آن متراکم گردد تا آن را گرم نگه دارد. وی در ادامه گفت: اما اگر مکانیزمی وجود نداشته باشد که این سیاره حجم بالایی از دی اکسید کربن را در جو خود تولید کرده و دمایش را گرم نگه دارد و سطح دی اکسید کربن موجود در اتمسفر آن با زمین برابری کند، آنگاه به خاطر برخی پیکره بندی های مداری، ممکن است در بعضی دوره های سال، دمای این سیاره بالاتر از حد انجماد باشد و در این دوره صفحات یخی تشکیل شده در دیگر بازه های زمانی آب خواهند شد.

گفتنی است که احتمالات در مورد مسیر مداری این سیاره با استفاده از نوعی مدل کامپیوتری به نام HNBody محاسبه شدند و جو آن نیز از طریق مدل سیستم آب و هوایی اجتماع (Community Climate System Model ) مدل آزمایشگاه پویای هواشناسی عمومی ( Laboratoire de Meteorologie Dynamique Generic) محاسبه گردید. اضافه نماییم این نخستین باری بود که این دو مدل برای مطالعه یک اگزوپلنت با هم به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار گرفتند.

خوشبختانه دانشمندان می توانند از این تکنیک برای شبیه سازی جو دیگر اگزوپلنتها نیز استفاده نمایند و در کنار آن داده های دیگری که توسط تلسکوپ ها به دست می آیند را نیز بررسی کنند.