چرا سال ۲۰۲۲ نقطه عطفی در مطالعه UFOها خواهد بود؟

سال ۲۰۲۱، از لحاظ گزارش مشاهدات عجیب سال شلوغی بود. به لطف گوشی‌های هوشمند و دیگر ابزار فیلمبرداری، مردم بیشتر از همیشه نورهای عجیب و غریب را در آسمان ثبت کردند.

آیا این پدیده‌های هوایی ناشناس (Unidentified Aerial Phenomena - UAP) ماهواره هستند، یا تکنولوژی‌های توسعه یافته توسط دولت‌های خارجی، زباله‌های فضایی که به داخل اتمسفر زمین سقوط می‌کنند، یا حتی بالن‌های هوایی یا اشیائی که به عمد برافی فریب مردم به آسمان فرستاده می‌شوند؟

یا شاید هم این‌ها واقعا بیگانگان هستند؟ اگر زمین در مسیر فضایی‌هایی باشد که با سرعت از آلفا قنطورس به اینجا آمده‌اند و به خاطر بریدن ترمز به نیو مکزیکو برخورد می‌کنند چه؟

ماهیت بسیاری از این اشیاء در نهایت مشخص می‌شود. با این حال برخی از آن‌ها برای همیشه رازی سر به مهر باقی می‌مانند.

با این حال به نظر می‌رسد که در سال ۲۰۲۲ UAPها توجه بیشتری را از سوی جامعه علمی و دولت به خود جلب خواهند کرد.

تلاشی هماهنگ

در ژوئن ۲۰۲۱، سازمان‌های نظامی و اطلاعات ایالات متحده گزارشی را درباره UAPها منتشر کردند. این گزارش با دستور کنگره مبنی بر تشکیل دفتری برای «تلاش هماهنگ» به منظور جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات مربوط به UAPها همراه بود.

سناتور کریستن گیلیبرند (Kirsten Gillibrand) در تاریخ ۹ دسامبر ۲۰۲۱، با اعلام بند مربوط به UAPها در بودجه دفاع ۷۶۸/۲ میلیارد دلاری سال ۲۰۲۲ گفت «تلاش‌ها برای امنیت ملی ما به برتری هوایی متکی است و این پدیده‌ها چالشی برای برتری هوایی ما به حساب می‌آیند. آگاهی کامل از UAPها برای حفظ حاشیه استراتژیک و امنیت ما حیاتی است.»

با این که دفتر جدید حاضر در پنتاگون، دفتر شناسایی اشیاء هوایی و گروه هماهنگ‌سازی مدیریت، به طور صریح روی جستجوی حیات بیگانه تمرکز ندارد، اما وظیفه آن ارائه طیف کاملی از اطلاعا و تحلیل‌های علمی و تکنیکی مربوط به UAPها است.

به گفته گیلیبرند، یکی از مسئولیت‌های این دفتر UAP اجرای برنامه‌ای برای آزمایش علمی نظریه‌های مربوط به ویژگی‌ها و عملکرد UAPها است.

در حال حاضر تلاش‌هایی برای ساخت سخت‌افزار شناسایی UAPها و تصمیم‌گیری‌ها برای محل نصب آن در جریان است. امسال می‌تواند نقطه عطفی در مطالعه UAPها و UFOها به شمار بیاید.

شناسایی UFO

طبق گفته مارک رادگیر (Mark Rodeghier)، رییس مرکز مطالعات UFO در شیکاگو، یکی از پیشرفت‌های بالقوه امسال در زمینه شناسایی UFOها خواهد بود.

او می‌گوید «تلاش برای شناسایی، ردیابی و اندازه‌گیری پدیده‌های UFO به طور میدانی و در زمان واقعی اخیرا وارد فاز جدید شده است. تکنولوژی پیشرفت کرده، ابزارهای نرم‌افزاری بهبود یافته و توجه افراد جدید و حرفه‌ای به UFOها بیشتر شده است.

«با این که نمی‌توان پیش‌بینی کرد چه زمانی به دانش جدید و بنیادی در مورد UAP و UFOها دست می‌یابیم، من باور دارم که این تلاش‌ها به احتمال زیاد موفقیت‌آمیز خواهند بود و پژوهش‌های UFO را بر پایه داده‌های فیزیکی و قابل اتکا استوار می‌کنند. و در نتیجه شواهد جدید ــ و لازم ــ درباره واقعیت UFOها و قابلیت مطالعه علمی آن‌ها خواهیم داشت.»

یکی از طرح‌های پیشنهادی، به نام پروژه گالیله (Galileo Project)، به جستجوی تجهیزات فرازمینی در نزدیک زمین خواهد پرداخت. این پروژه دو شاخه دارد. شاخه اول به دنبال شناسایی ماهیت اشیاء بین‌ستاره‌ای است که شباهتی به دنباله‌دارها یا سیارک‌ها ندارند ــ مثل «اوموآموا»، اولین شیء بین‌ستاره‌ای که در منظومه خورشیدی شناسایی شده است. شاخه دوم به دنبال UAPهای مشابه آن‌هایی است که دولت ایالات متحده به آن‌ها علاقه دارد.

اوی لوب (Avi Loeb)، اخترشناس دانشگاه هاروارد و سرپرست این پروژه، می‌گوید «داده‌های پروژه گالیله برای دسترسی به عموم خواهند بود و تحلیل علمی آن‌ها شفاف است. یافته‌های علمی مرتبط با این پروژه، بدون توجه به مرز بین ملت‌ها، دانش بشری را گسترش خواهند داد.»

تیم پژوهشی گالیله شامل بیش از ۱۰۰ دانشمند است که برنامه دارند در بهار ۲۰۲۲ اولین سیستم تلسکوپی این پروژه را روی سقف رصدخانه دانشگاه هاروارد راه‌اندازی کنند.

لوب می‌گوید «این سیستم به طور پیوسته تصویر و صدای کل آسمان را در طول موج‌های مرئی، مادون قرمز و رادیویی ضبط و همچنین اشیاء ناشناس را دنبال می‌کند. الگوریتم‌های هوش مصنوعی پرنده‌ها را از پهپادها، هواپیماها و چیزهای دیگر تمییز می‌دهند. وقتی اولین سیستم با موفقیت بهره‌بداری شد، پروژه گالیله کپی‌های دیگری از آن را ساخته و آن‌ها را در موقعیت‌های جغرافیایی بسیاری توزیع خواهد کرد.»

حقیقت همین بیرون است

یک احتمال پرت در تمام شایعات UAP و UFO ــ که راه خود را به درون جامعه علمی نیز باز کرده ــ این است که UFOها در واقع انسان‌های مسافر زمان هستند.

مایکل مسترز (Michael Masters)،استاد انسان‌شناسی در دانشگاه تکنولوژی مونتانا، می‌گوید «مدل انسان‌های مسافر زمان برای توجیه UFOها در سال‌های اخیر توجهاتی را به خود جلب کرده است.»

مسترز در سال ۲۰۱۹ کتاب «اشیاء پرنده شناسایی شده» (Identified Flying Objects) را منتشر کرده و در آن به بررسی این فرض پرداخته که UFOها و بیگانگان شاید فقط نوادگان دور انسان‌ها باشند که از ابزرا انسان‌شناختی «سفر در زمان» برای مطالعه ما، به عنوان اعضای تکاملی انسان‌تبار خود، استفاده می‌کنند.

مسترز می‌گوید «من فکر می‌کنم مردم کم کم دارند پی می‌برند که با توجه به زمینه عملکرد این اشیاء، این که چطور آن‌ها با دستکاری فضازمان در چارچوب مرجع خود و اطراف فضاپیما به چنین شتاب‌هایی دست می‌یابند، با عقل جود در می‌آید. و ما چیزهایی که در ارتباط با آن‌ها توصیف می‌شوند را به طور جدی ارزیابی کنیم؛ این که چگونه از لحاظ رفتار، تکنولوژی و ریخت‌شناسی به کرات با اصطلاحات انسانی توصیف می‌شوند.»

مسترز این را به فال نیک می‌گیرد که موضوع UFO و UAP توسط گروه‌های گسترده‌تری از افراد حرفه‌ای در حوزه‌های مختلف جدی گرفته می‌شود.

او می‌گوید «هرچه بیشتر به زدودن لکه ننگی که برای مدت‌ها بر این موضوع بود ادامه دهیم، زودتر به ظرافت‌های این پدیده رازآلود پی خواهیم برد. همچنین خوشبختانه زدودن این ننگ به این معنی خواهد بود که دانشمندان و پژوهشگران بیشتری بدون ترس مجازات یا ننگ برای پروژه‌های پژوهشی خود وارد این گفتمان خواهند شد که به پیشرفت سریع‌تر دانش ما از این موضوع کمک خواهد کرد.»

به گفته مسترز، از آنجا که واقعیت این اشیاء حالا به طور رسمی تصدیق شده‌اند، گفتمان می‌تواند از «آیا این‌ها واقعی هستند؟» به «آن‌ها چه هستند، از کجا و احتمالا کی می‌آیند؟» جابجا شود.

عدم هماهنگی

رابرت پاول (Robert Powell)، عضو هیات اجرایی ائتلاف علمی برای مطالعات UAP در آستین تگزاس (SCU) عقیده دارد که در حال حاضر بین سازمان‌هایی که درگیر تجهیزات شناسایی UAP هستند عدم هماهنگی وجود دارد، اما این مشکل می‌تواند امسال برطرف شود.

تعدادی از اعضای SCU در پروژه گالیله شرکت دارند و این سازمان با چندین گروه همکاری داشته است؛ از جمله UFODATA، پروژه جمع‌آوری داده‌های UFO یا UFODAP و UAPx.

پاول می‌گوید «UFODAP در حال حاضر مدلی دارد که در بازار بسته به کاربردهای مورد نیاز، بین ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار فروخته می‌شود. این سیستم توسط گروه UAPx برای جمع‌آوری داده مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف ما این است که این فعالیت‌ها را به گونه‌ای هماهنگ کنیم که از یک سیستم با یک مجموعه تجهیزات استاندارد برای جمع‌آوری داده استفاده شود.»

اما به گفته او، این سیستم‌ها پیش از هرچیز باید مشخص کنند که این تجهیزات چه چیزی را باید اندازه‌گیری کنند و تایید کنند که سیستم مورد نظر از پس این هدف بر می‌آید.

چالش‌های پیش رو

کوین نوت (Kevin Knuth)، استادیار فیزیک در دانشگاه ایالتی نیویورک در آلبانی و نایب رییس UAPx (که برنامه دارد شبکه‌ای از سنسورها را به گونه‌ای توزیع کند که کاربران علاقمند بتوانند به طور محلی UAPها را شناسایی کنند)، می‌گوید «این روزها هیجان‌انگیز است، چرا که گروه‌های بیشتری روز به روز روی شناسایی UAPها و مطالعه آن‌ها متمرکز می‌شوند.»

با این حال او اقرار می‌کند که همچنان چالش‌هایی در ارتباط بین گروه‌ها وجود دارد.

او می‌گوید «با این که درجه‌ای از هماهنگی بین گروه‌ها به‌خصوص از لحاظ کارایی می‌تواند مفید باشد، این حقیقت که در حال حاضر اطلاعات ما از UAPها بسیار اندک است، به این معنی است که اگر گروه‌ها به طور مستقل آغاز به کار کنند و از روش‌ها و تجهیزات مختلف و گشتن در مکان‌های مختلف بهره ببرند، پتانسیل کشف بسیار بیشتر می‌شود.»

او اضافه می‌کند که با فراگیری درس‌ها و عمومی شدن نتایج، گروه‌های بیشتری به اتخاذ روش‌ها و تجهیزاتی که مفیدتر بوده‌اند روی می‌آورند.

«به همین دلیل، احتمالا هماهنگ کرپن گروه‌ها در این زمان هوشمندانه نیست. در عوض، وقتی درباره بهترین راه برایمشاهده و مطالعه UAPها یاد می‌گیریم، ارتباط بین گروه‌ها ــ که توسط به اشتراک گذاری و انتشار داده‌ها تسهیل می‌شود ــ منجر به بهبودهای کلی خواهد شد. این مزیت پژوهش‌های علمی مستقل است.»

به گفته نوت، گروه‌های علمی با دیدی جامع‌تر به دنبال انتشار ژورنال‌های علمی در این زمینه هستند. به گفته او، حاصل این عمل پیشرفت‌های بیشتر در مطالعه علمی UAPها است، «در حالی که دانشمنان بیشتری قانع و تشویق می‌شوند تا در مطالعه چیزی که می‌تواند در زمره بزرگترین اکتشاف‌های تاریخ بشر قرار گیرد، مشارکت کنند.»