امروز در فضا: نقشه‌بردار- 7 به‌سوی ماه پرتاب شد

در ۶ ژانویه ۱۹۶۸، ناسا هفتمین و آخرین کاوشگر نقشه‌بردار خود با عنوان نقشه‌بردار- ۷ به ماه پرتاب کرد.

مانند شش مأموریت سابق، نقشه‌بردار- ۷ برای شناسایی سطح ماه قبل از ارسال انسان توسط ناسا به فضا پرتاب شد. دو مأموریت از هفت مأموریت این برنامه شکست خوردند و نتوانستند به ماه برسند.

اهداف نقشه‌بردار- ۷

هدف این مأموریت انجام یک فرود نرم روی ماه در منطقه‌ای به نام ماریا و ارائه تصاویری از زمین و نمونه‌گیری از ماه به‌طور متفاوتی از سایر مأموریت‌های نقشه‌بردار بود.

دریافت تصاویر تلویزیونی پس از فرود، تعیین فراوانی نسبی عناصر شیمیایی، به‌دست‌آوردن اطلاعات دینامیکی درباره فرود و جمع‌آوری داده‌های بازتاب حرارتی و راداری نیز از دیگر اهداف این نقشه‌بردار بود.

درباره فضاپیما

این فضاپیما از نظر طراحی شبیه به نقشه‌بردارهای قبلی بود، اما تجهیزات علمی بیشتری از جمله یک دوربین تلویزیونی با فیلترهای پلاریزه، یک نمونه‌بر سطح، آهن‌رباهای میله‌ای و آینه‌های کمکی را حمل می‌کرد. از میان آینه‌های کمکی، سه‌ آینه برای مشاهده‌ نواحی زیر فضاپیما، یکی برای ارائه‌ برجسته‌بینی از ناحیه‌ نمونه‌بردار سطح و هفت مورد برای نمایش مواد رسوب‌شده‌ ماه روی فضاپیما استفاده‌ شد.

ابزار فضاپیما شامل موارد زیر می‌شد:

• دوربین تلویزیونی: دوربین تلویزیونی به‌صورت عمودی روی فضاپیما نصب شد. دامنه دینامیکی و حساسیت این دوربین کمی کمتر از دوربین نقشه‌بردار- ۶ بود، اما وضوح و کیفیت آن عالی بود. تصاویر روی یک مانیتور اسکن آهسته پوشیده‌شده‌ با فسفر و دارای ماندگاری طولانی نمایش داده‌ می‌شدند. این دوربین ۲۰,۹۶۱ عکس را در اولین روزش در ماه به زمین ارسال کرد. در روز دوم قطعی برق موجب تعلیق عملکرد این دوربین شد.
• آنالایزر امواج آلفا پراکنده روی سطح: این تحلیلگر برای اندازه‌گیری مستقیم فراوانی عناصر اصلی سطح ماه طراحی شد. یک بسته الکترونیکی دیجیتال که در محفظه‌ای روی فضاپیما قرار داشت، زمانی که آزمایش انجام می‌شد، سیگنال‌ها را به‌طور پیوسته به زمین دورسنجی می‌کرد. این طیف حاوی اطلاعات کمی در مورد تمام عناصر اصلی در نمونه‌ها به‌جز هیدروژن، هلیوم و لیتیوم بود. این آزمایش طی ۴۶ ساعت داده‌ها را با سه اندازه‌گیری از نمونه سطح ماه ارائه کرد.
• نمونه‌بردار مکانیکی خاک: نمونه‌بردار مکانیکی خاک برای برداشتن‌، حفاری، تراشیدن‌ و ترانشه‌برداری از سطح ماه و نیز حمل‌و‌نقل مواد سطح ماه حین عکس‌برداری طراحی شد. هدف آن تعیین ویژگی‌های سطح ماه بود.

اهداف مأموریت به‌طور کامل توسط عملیات فضاپیما برآورده شد؛ هرچند آسیب باتری در اولین شب، تماس و انتقال پراکنده‌ را ایجاد کرد. ارتباط نقشه‌بردار- ۷ در ۲۱ فوریه ۱۹۶۸ قطع شد.